A
Admin
Yönetici
Yönetici
Düğün, hayatın en özel dönemeçlerinden biri. Birbirine gönül veren iki insanın, sevdikleriyle birlikte bu mutluluğu paylaşması... Ne güzel. Ama ne zaman ki o sevinç, ölçüsüz taşkınlığa, silahlı kutlamalara, yol kesmelere dönüşüyor; işte orada mutluluğun adı yerini kabusa bırakıyor. Yaz gelmesi ile düğün sezonu da açıldı. Sünnet merasimleri, evlilik merasimleri… Beraberinde de çokça duyduğumuz haberler geliyor maalesef her yıl. “Düğün konvoyunda yol kesildi, hasta hastaneye ulaşamadı.” “Silahla havaya ateş açıldı, bir çocuk vuruldu.” “Konvoydan atılan torpil yüzünden motosikletli sürücü kaza yaptı.” Mutluluk kutlanırken bir başkasının hayatı kararıyor. Bu nasıl bir sevinç? Toplum olarak düğünlerimizi seviyoruz, büyük aile yapımız, güçlü geleneklerimiz var. Ama artık bir şeyi fark etmeliyiz: Gelenek, can yakıyorsa sorgulanmalıdır. Hiçbir gelenek, bir çocuğun gözünden akan yaşa, bir annenin evlatsız kalmasına değmez. Havaya sıkılan hiçbir kurşun, yerçekimine meydan okuyamaz. Er ya da geç bir yere düşer. O düşen sadece bir kurşun değil, birinin hayatı olur. O silah sesiyle irkilen yaşlı bir kalp durabilir. Yol kesen konvoy yüzünden ambulans gecikebilir. Ve sonra? Sonrası sadece pişmanlık... Polis müdahale ediyor, yasaklar ilan ediliyor, cezalar kesiliyor. Ama bu mesele sadece polisiye önlemle çözülecek gibi değil. Bu bir kültür meselesi. Bu, “bizim insanımız böyle” diye geçiştirilecek bir alışkanlık değil, düpedüz bir toplumsal yaradır. Şunu artık yüksek sesle söylemenin zamanı geldi: Silahla eğlenilmez. Yol keserek sevinç paylaşılmaz. Başkasının hayatını tehlikeye atarak mutluluk yaşanmaz. Bir düğünde eğlenmek isteyen herkesin önce şunu düşünmesi gerek: “Benim mutluluğum, başkasının acısına sebep oluyorsa, bu gerçek bir mutluluk mudur?” Belki de artık şunu hatırlamalıyız: Sevincin en güzeli, kimseyi üzmeyendir. Mutluluğun en değerlisi, başka birinin hayatına zarar vermeyendir. Unutma… Bir kurşunla havayı değil, umutları delersin. Sevincinle anılmak isterken, birinin acısında iz bırakma. Çünkü gerçek mutluluk; Kimsenin canını yakmadan yaşanandır.