A
Admin
Yönetici
Yönetici
Bazı yüzükler evliliği simgeler, bazıları zaferi. Ama Kanada’daki mühendisler için yüzük, bir sorumluluğun, bir ahlaki sözleşmenin simgesidir. Paslanmaz değil, gösterişli hiç değil. Genellikle demirden, sade ve ağırdır. Tıpkı taşıdığı anlam gibi. Kanada’da mühendislerin yüzük takma geleneği, 1922’ye dayanıyor. İlginçtir, bu yüzüğün doğuşunda ne bir kraliyet töreni ne de yasal bir mecburiyet vardır. Kaynağında bir şiir bir ağıt vardır; Rudyard Kipling’in yazdığı bir metin ve "The Ritual of the Calling of an Engineer" (Mühendisin Çağrısı Ritüeli) isimli tören. Bu tören, Kanada'da mühendislik diploması alan gençlerin mesleğe adım atarken ettikleri bir tür yeminle birlikte yapılır. Ve sonunda sağ elin serçe parmağına bir yüzük takılır. Peki neden demirdir bu yüzük? Çünkü bu yüzüğün ilk örnekleri, 1907 yılında Quebec’te çöken bir köprü olan Quebec Köprüsü’nün enkazından alınan çelikle dövülmüştü. O köprü mühendislerin hatalı hesapları ve ihmaliyle yıkılmış, 75’ten fazla işçi ölmüştü. Demir yüzük, işte bu hatanın hatırlatıcısıdır. Kanada'da mühendis olmak, yalnızca bilgi değil; karakter meselesi de sayılır. Yüzük, parmakta taşınan bir “unutmama” işaretidir. Her çizilen projede, her verilen kararda bir can, bir toplum yapısı olduğunu hatırlatır. Yüzük, mühendislerin bir cemiyete değil; insanlığa, doğaya ve vicdana bağlılığını simgeler. Bu, mühendisliği yalnızca bir meslek değil, bir etik alan olarak görmenin bir yoludur. Ve her seferinde cetvelle bir çizgi çizerken, o yüzük masaya çarpar. Çıkan ses, aslında geçmişten gelen bir uyarıdır: “Hatalar unutulmaz, sorumluluk terk edilmez.” Bazı meslekler üniformayla, bazıları yeminle başlar. Kanada’da mühendislik, bir yüzükle başlar. Sessizdir ama her gün konuşur. Ve bu yüzük, demirden olmasına rağmen, vicdan kadar hafiftir; ancak ihmal edildiğinde, kurşun kadar ağır sonuçlar doğurur.