A
Admin
Yönetici
Yönetici
İbrahim Anlaşmaları, İsrail ile Birleşik Arap Emirlikleri ve Bahreyn arasında 15 Eylül 2020'de imzalanan, Arap-İsrail normalleşmesine ilişkin ikili anlaşmalardır. Amerika Birleşik Devletleri'nin aracılık ettiği, 13 Ağustos 2020 tarihli ilk duyuru yalnızca İsrail ve Birleşik Arap Emirlikleri ile ilgiliydi. 11 Eylül 2020'de İsrail ile Bahreyn arasında bir takip anlaşmasının duyurulmasından önce, 15 Eylül 2020'de, İbrahim Anlaşmalarının ilk yinelenmesine ilişkin resmi imza töreni, Trump yönetiminin ev sahipliğinde 11 Eylül 2020'de gerçekleştirildi. İkili anlaşmaların bir parçası olarak hem Birleşik Arap Emirlikleri hem de Bahreyn, İsrail'in egemenliğini tanıdı ve tam diplomatik ilişkilerin kurulmasına olanak sağladı. İbrahim Anlaşmaları ve Siyonist Hedefler · Bölgesel Tanınma ve Meşruiyet Kazanımı: İsrail’in varlığının Müslüman Arap ülkeleri tarafından resmi olarak tanınması, Siyonist projenin temel hedeflerinden biri olan “bölgesel entegrasyon ve meşruiyet”in sağlanması anlamına gelir. Arap dünyasının İsrail’e karşı olan geleneksel tutumunun kırılması, Filistin davasının yalnızlaştırılması ve İsrail’in Filistin topraklarındaki işgalini gölgelemeye hizmet eder. · Filistin Meselesinden Uzaklaşma: Siyonist rejimin temel taşlarından biri, Filistin meselesini tali plana atmak ve Arap dünyasıyla barışı “Filistin sorununu çözmeden” gerçekleştirmektir. Bu anlaşmalar, Arap ülkelerinin Filistin’in haklarını savunma pozisyonunu zayıflatmış; İsrail’in yerleşim politikalarına ses çıkarmayan yeni ittifaklar doğurmuştur. · İran Karşıtı Koalisyon ve Güç Dengesi: Siyonist rejim, bölgede İran gibi ideolojik rakipleri dengelemek için Arap ülkeleriyle yakınlaşmayı teşvik eder. Anlaşmalarla İsrail-BAE-Suud ekseninde İran karşıtı blok oluşturulmuş, bu da İsrail’in güvenlik stratejisi açısından bir kazanım olmuştur. · Siyonizmin normalleşme stratejisi: İbrahim Anlaşmaları, Siyonizmin askeri gücün yanı sıra diplomasi, ekonomi ve yumuşak güçle genişleme stratejisini temsil eder: Yumuşak güç: Turizm, teknoloji, sağlık ve savunma sanayi alanında işbirlikleri kurularak İsrail’e karşı Arap halkları arasında “normalleşme” algısı yaratmak. Kültürel entegrasyon: İbrahim ismiyle dinî semboller kullanılarak Yahudi-Arap ortak mirası vurgulanır, bu da Siyonizmin yumuşak söylemini meşrulaştırma taktiğidir. · Filistin açısından Siyonist etkiler: İbrahim Anlaşmaları, Filistin’i yalnızlaştırma hamlesidir. Siyonist projeye göre, Arap ülkeleri Filistin'in haklarını savunmayı bıraktıkça, Filistin halkı İsrail ile uzlaşmaya zorlanacaktır. Bu süreçte Filistin davası, Arap liderliklerinin gündeminden düşmüş ve İsrail ile işbirliği öncelikli hale gelmiştir. SONUÇ: İbrahim Anlaşmaları, Siyonizm açısından sadece diplomatik bir kazanım değil, ideolojik bir zafer olarak da değerlendirilir. İsrail’in, Siyonist hedefleri doğrultusunda bölge ülkeleriyle barış görüntüsü vererek meşruiyet kazanması, Filistin’in yalnızlaşması ve İslam dünyasının bu konuda sessizleştirilmesiyle sonuçlanmıştır.