A
Admin
Yönetici
Yönetici
Dünya derme çatma. Evler, ışıklar, Arnavut kaldırımlı yollar tersyüz olacak sanki. Birazdan lambalar patlayacak; sanırsın ki artık sevmenin karşılığı sevmek olmayacak! Işık demetleri, kıvılcımlar yüzüme sıçrayacak. Birazdan sesleri bastıracak köpeklerin çaresiz uluması. * Ne oluyor böyle… neler aklımdan geçiyor delice! Ağır ve yumuşak basıyorum yere. Ama yinede çok hızlı yürürken duyduğum gürültülü ritm uğunuyor kalbimde… * Sanki herşey bitmiş… Sanki toprak gibi, ölü gibi herşey… Ve sanki kendi kendimin bataklığı gibiyim! İçimin zehri midemden boğazıma kadar yükselmiş; yavaş yıvış ceberrut! Boğuluyorum da bağıramıyorum sanki, kimse uyanmasın diye nezaketimden. Sözde gece ama karanlık firari, ne bulutlar yürür, ne de onlara yol gösterir gecenin lâciverdi. * Garip, en çok da gergin haldeyim. Girift mi derler ikisinin bileşimine? Reflünün batağı, çokuşmuş da batınımda yükselmiş. Boğuluyorum ama sesim yok! * Dil.! o dil değil mi, bunca yıldır sur gibi otuziki dişin ardına gizlenmiş, sükût olmuş, lâl olmuş! Birazdan aldığım son nefesim olacak… birazdan burnumun kanatlarının titreşimi duracak, ve bedenim, bedenim soğuyacak! * Ne kaldı geriye öffff, ne kaldı.? Bağır…Ba-ğır… Baaaağııııııııır! Sesin içine ulaşsın. Yatağında beklemişde kirlenmiş göğsün, batağında taşkın olsun yıkansın. Durma! Susma! Utanma.! varsın herkes uyanırsa uyansın; bağır! sesin taaa içinin içine yağsın… Herşey bitti dediğin yerde; avazın bütün suskunlukların üzerinde dalgalansın! * Olmakla ölmek arasında geriye mutlaka birşey kalır. Hançeren paralanırcasına yükselt haykırışını karanlığa; yağmur olup gümbürdeyen sesinle, Ve olmak ile ölmek arsında biliyor musun ne kalıyor geriye; kahrolmamak kalıyor…kahrolmamak kalıyor! * Umut, misal-i ışıktır Tan yıldızından yürür sabahın uykulu güneşine. * Katiyen ihmal etme, kapını aralık bırak sen, aralık ko da o güzelim şavkı eşiğinden süzülsün yorgun düşmüş yüreciğine. Geriye direnmek kalıyor adamım! Her şeye rağmen, kahrolmamak kalıyor geriye…